13 Οκτωβρίου 2010

Ο πόνος
με γέμισε σοφία
τα χρόνια
μ’ έντυσαν στ' άσπρα .
Περισυλλογή.
Αυτογνωσία.
Οι λέξεις
περιττά σύμβολα
πέταξαν στ' άπειρο.
‘’Π ρ ο σ ο χ ή "
όπως στον κίνδυνο.
"Α έ ρ α "
όπως στη μάχη.
Ζωή, θάνατος .
Λέξεις
του χθες, του αύριο
του πάντα.

7 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Aν είναι να αποκτάμε σοφία έχοντας συνεχώς πόνο στη ζωή μας,,,,να μου λείπει...

ΜΕΛΙΤΑ είπε...

Μαρία μου, σ΄ ευχαριστώ για το δώρο σου. Ανυπομονώ να φτάσει στα χέρια μου. Δεν ξέρω πότε θα δω την Ρένα.
Ρίξε αλλή μια ματιά στο ποίημά μου και διάβασε πίσω από τις λέξεις...
Φιλάκια

Ρένα είπε...

Στο δρόμο της ζωής ο άνθρωπος συναντά χαρές, λύπες. Εκείνο όμως που τον ατσαλώνει είναι ο πόνος. Ετσι πέρνει δύναμη για να συνεχίσει έως... Καλησπέρα Μελίτα φιλιά.

Ρένα είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Ο πόνος στη ζωή μας, άρα και στην ωριμότητα μας, δεν είναι «αναγκαία συνθήκη»,
Για να μιλήσω με μαθηματικούς όρους, - μ’ όποιον δάσκαλο θα κάτσεις….-
Είναι όμως «ικανή».
Ο πόνος, όντως, θρέφει δυνατά παιδιά….
Και ο χρόνος απελευθερώνει την ψυχή μας από φόβους, ενοχές, εγωισμούς,
ουτοπικές προσδοκίες και μικρόψυχες αντιλήψεις.
Μελίτα μου γλυκιά, Ρένα της καρδιάς μου, ξεχωριστή μου Μαρία,
Την αγάπη μου!

Μαρια Νικολαου είπε...

Έχω μάθει να διαβάζω πίσω από τις λέξεις, ακόμη και κρυμμένη πίσω από την δική μου μοναχική παλάμη...
Απλά αυτό ήθελα να γράψω μιας και μου βγήκε αυθόρμητα.
Σ ευχαριστώ καλή μου.

ΜΕΛΙΤΑ είπε...

Κορίτσια μου πολύ σας ευχαριστώ που
διαβάζετε την ψυχή μου.

- Ρένα μου δεν διαφωνούμε...

- Σταυρούλα μου συμφωνούμε απόλυτα.

- Μαρία μου εν τέλει έχεις δίκιο!!

Φιλάκια σε όλες σας