Ασχολήθηκα με το Πνεύμα, την Τέχνη, τη Λογοτεχνία
χάθηκα στον προθάλαμο της Φιλοσοφίας
για να κουλουριαστό σαν φίδι στην εσωτερικότητά μου.
Στην απεραντοσύνη του χρόνου
αργά-αργά απορροφιέμαι στη σιωπή μου
απολαμβάνοντας μια ύψιστη μακαριότητα.
Η σιωπή είναι ο τόπος
από όπου ξεκινούν οι δυνατές φωνές.
Σοφία Στρέζου - Πόσο φοβάμαι…
Πριν από 4 χρόνια
5 σχόλια:
Καλησπέρα Μελίτα μου. Πολλές φορές η απομόνωση οδηγεί στη σιωπή και στη περισυλλογή.Αυτό δεν είναι το αποτέλεσμα μιας ολόκληρης ζωής γεμάτη εμπειρίες;
Ρενάκι μου και ...οι κραυγές ;;;;
οι κραυγές είναι πάντα εκεί ..και πάντα μέσα σου..
μα
κανένα "γιατί" δεν βρήκε απάντηση
κανένα ..
κρατάς ο,τι και όσα....
και απλά ΖΕΙΣ τις επόμενες στιγμές....
δεν υπάρχουν πολλές επιλογές !!!
χαμογέλα μου !!
την πιο γλυκιά μου καλημέρα για μια όμορφη Κυριακή !!!!
«Η σιωπή είναι ο τόπος από όπου ξεκινούν οι δυνατές φωνές»!
Έτσι είναι, Μελίτα μου γλυκιά κι αγαπημένη. Έτσι ακριβώς!
Πολύ σημαντικό για τον άνθρωπο να καταφέρει να αφουγκράζεται τις κραυγάζουσες σιωπές, δίπλα του. Προσωπικά, το ‘μαθα σιγά – σιγά με τα χρόνια. Το σπούδασα αν θες.
Μ’ αρέσει ν’ ανακαλύπτω τούτες τις σιωπηλές κραυγές μέσα στα λογοτεχνικά κείμενα, στην τέχνη γενικότερα. Έμαθα τούτους τους σιωπηλά κραυγάζοντες Δημιουργούς να τους εκτιμώ, να τους κατανοώ, στα μέτρα του δυνατού, και να τους θαυμάζω.
Γ’ αυτό συχνά στους τόπους σου γυρνώ ψηλαφώντας τις ηχηρές σιωπές σου, αφουγκραζόμενη τις σιωπηλές κραυγές σου…..
Γοητευμένη από την προσωπικότητα και την παρουσία σου, πάντα.
Δέσποινα, Σταυρούλα μου πολύ σας ευχαριστώ που σκύβεται στα γραπτά μου με τόση αγάπη την οποία εισπράτω.
Δέσποινά μου ακολουθώ τη συμβουλή σου και με χαμόγελο ΖΩ τις επόμενες στιγμές...
Σταυρούλα μου αφουκράζομαι τις κραυγάζουσες σιωπές και εκτιμώ ιδιαίτερα τα όσα γράφεις...
Η καθυστέρηση της απάντησής μου οφείλεται στην ανήκανότητά μου να μπορέσω να μπω στα σχόλια... τόσο Πόντια είμαι...
Φιλάκια και στις δύο.
Δημοσίευση σχολίου