Ο χώρος άδειασε.
Λείπεις.
Τρεις μέρες μαρτύριο.
Η σκέψη
μπλεγμένη στα δίχτυα
της μαύρης αράχνης
υφαίνει τους φόβους.
Η λογική
σοφός καραβοκύρης
ελέγχει το νου.
Λείπεις.
Μαζί σου χάνεται
η καλοσύνη, το χαμόγελο.
Η ευγένεια πλαστή κόρη
της αμετροέπειας
κοιμάται
στην αγκαλιά
της λήθης.
Λείπεις.
Η νύφη, τραγική φιγούρα
μεταμορφώνεται
σε Άρπυα.
Πετάει τη μάσκα
δείχνει
τα ματωμένα της δόντια.
Γίνεται αρπακτικό.
Λείπεις.
Σε σκέπτομαι.
Σοφία Στρέζου - Πόσο φοβάμαι…
Πριν από 4 χρόνια
6 σχόλια:
Μελίτα μου όταν χάσεις ένα δικό σου πρόσωπο αγαπητό θα σου λείπει για πάντα. Μόνο που ο πόνος με τον καιρό θα απαλύνει. Αυτή είναι η ζωή.
Ο άνθρωπος μόνος έρχεται στη ζωή και μόνος φεύγει.
Πώς να οριοθετήσεις μια απώλεια...
Μια απουσία συνήθως είναι αδύνατον να περιγραφεί με λόγια, με νοήματα, με αισθήσεις ...δεν φτάνει ..
Ούτε ο χρόνος γιατρεύει που λένε ..απλά σου δίνει την ευκαιρία να συνειδητοποιήσεις ,να αναμετρήσεις τις όποιες δυνάμεις σου απόμειναν !!
Μια μεγάλη αγκαλιά και πολλά φιλιά !
Δέσποινα μου, έχεις απόλυτο δίκιο, έτσι ακριβώς είναι.
Ο Packal είχε πει: Η καρδιά έχει τη δική της λογική που η λογική δεν την καταλαβαίνει.
Δεν είναι σωστό;
Ανταποδίδω την αγκαλιά με αγάπη.
Κυματοθραύστης τ’ απείρου
Ογκόλιθους σκοτάδι αναχαιτίζει
Γλυκά γλιστρώντας πεφταστέρια
Πνίγονται στο σκοτεινό βυθό της λήθης…
Λείπεις!
Η σκέψη χώρος άδειος
Λευκό κελί υποταγής
Παράλογης κι απούσας λογικής
Πόνος και φόβος συνοδοιπόροι
Άκαιρης λύπης…
Λείπεις!
Εκμαγείο προσωπείου τραχύ
Θανάτου αδόκητου φρίκη
Απουσίες αριθμεί
Ανάσας υπόσχεση
Αδιάφορα παραλείπεις….
Λείπεις!
Οι Απουσίες πάντα… Παρούσες στη ζωή μας, έτσι κι αλλιώς….
Καλησπέρα Μελίτα.
Αχ Σταυρούλα μου αυτές οι απουσίες!
27 μήνες και 8 βράδια με τη σκέψη άδεια... Ευτυχώς που η φύση-Θεός
έσβησε ό,τι τυχόν κακό υπήρχε και κουβαλάω μόνο καλές αναμνήσεις.
Η καθυστέρημένη απάντηση οφείλεται σ΄ ένα ενδοσκοπικό μου ταξίδι...
Σ΄ ευχαριστώ που κοσμείς όμορφα το διαδυκτιακό σπιτικό μου. Να είσαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου