Κι όμως...χανόμαστε...κάθε στιγμή χανόμαστε στο σύθαμπο του χρόνου. Κι η θάλασσα ακόμη χάνεται μα δεν μπορούμε κι ουτε έχουμε τη δύναμη να την δουμε. Κύματα γινόμαστε. Μνήμες χαμένες. Και φτάνουμε σ ένα σημείο που αναρωτιομαστε "τελικά πως φτάσαμε ως εδώ/.... και τωρα τι;....
Mελίτα μου άλλαξα τη φωτογραφία. Νομιζω πως τα χρώματα της ειναι πιο "ζεστά". Επισης αν θες το ελαφρυ κιτρινο της σελιδας να γινει λευκο πες το μου να το κανω Γινεται αμεσως οτι χρωμα θελουμε ή και χωρις χρωμα
3 σχόλια:
Τα χρόνια Μελίτα μου μπορεί να πέρασαν αλλά η μνήμη δεν ξεθώριασε.
Παράδειγμα εμείς και η παιδική φιλία μας.
Κι όμως...χανόμαστε...κάθε στιγμή χανόμαστε στο σύθαμπο του χρόνου.
Κι η θάλασσα ακόμη χάνεται μα δεν μπορούμε κι ουτε έχουμε τη δύναμη να την δουμε.
Κύματα γινόμαστε.
Μνήμες χαμένες.
Και φτάνουμε σ ένα σημείο που αναρωτιομαστε "τελικά πως φτάσαμε ως εδώ/.... και τωρα τι;....
Καλώς ήρθες Μελίτα
Mελίτα μου άλλαξα τη φωτογραφία. Νομιζω πως τα χρώματα της ειναι πιο "ζεστά".
Επισης αν θες το ελαφρυ κιτρινο της σελιδας να γινει λευκο πες το μου να το κανω
Γινεται αμεσως οτι χρωμα θελουμε ή και χωρις χρωμα
Δημοσίευση σχολίου