ΠΟΙΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ

Aσφόδελοι* ζοφεροί
θρηνούν θεά
αφρογέννητη, ονειρική .


Bιόλες και βρύα
βουβοί θεατές
της έσχατης
του βίου μου μέρας.


Γρανιτένια τείχη
ασφυκτικά
με κυκλώνουν .


Δεν με είδες
εις την σκιάν των δένδρων
έκρυψα άνομες σκέψεις.


Εξόριστος ο νους
καταρρακώνει
τον λόγο.


Ζηλόφθονα πάθη
ζητεύουν *
οργής σκέψεις.


Η μορφή σου
απαλή οπτασία
ερωτικών ονείρων.


Θρύψαλα έρωτα
θρυλούν
θυσίας πόνο.


Ίντριγκες*, πόθοι, πάθη
ιντερμέτζο έρωτα
συνθέτουν.


Κι εγώ
εις κρανίου τόπον
κατακερματίζομαι.


Λαμπηδόνα*
λάμπρυνε τ΄ αχνό θιβόλι
του έρωτα.

Μοναξιά
μόνη παρέα
μονάχης ψυχής.

Νουνεχής νους
νυχθημερόν δρέπει
νωχελή οράματα.


Ξάρτια επιπλέουν.
Ξύλινα ξόανα
νεκρών ελπίδων.