Άρνηση
Αντίδραση
Παζάρεμα
Θυμός
Υπομονή
Υποταγή
Αποδοχή
Θάνατος
Έκλεισα τα ρούχα που είχαν χρώματα, φως, ζωή
στο ψηλότερο ερμάρι.
Αυτά χολωμένα
έξαλλα από θυμό στη σκέψη της απόλυτης απομόνωσης
ονειρεύονται
τις εξόδους του χθες, τα γέλια, το κέφι, τη χαρά
που ανεπιστρεπτί έφυγαν.
Κάθε τσάκιση, τσαλάκωμα, σκίσιμο, τις ώρες του έρωτα
ξεθωριασμένη ανάμνηση του παρελθόντος.
6 σχόλια:
Η ουσία δεν είναι ποια χρώματα κλείνουμε στην ντουλάπα , μα ποια χρώματα κλείνουμε στο κορμί.
Ποια είναι εκεινα που θέλουμε να δείξουμε και ποια φοράμε πραγματικά...
Καλημέρα Μελίτα
Κρύο και συννεφιά σήμερα
Ο καιρός μου :)
Η ζωή για κάθε τι Μελίτα έχει μια αρχή και ένα τέλος. Φτάνει αυτά που φορέσαμε,αυτά που ήταν ένα μέρος της ζωής μας να μας έκαναν ευτυχισμένους.
Ανάκατα συν-αισθήματα
που σμίγουν μ' επιθυμίες
και μνήμες..
Καλημέρα Μελίτα
και καλό ΣΚ..
Ρενάκι ας κοιτάξουμε μπροστά. Θέλεις να βρούμε νέα ρούχα; Ίσως μας κοστίσουν λίγο παραπάνω.Είσαι;
Γειά σου Μαράκι ο καιρός που σου αρεσει συνεχίζεται. Είσαι καλά;;;
Γεια σου Τάκη. Σήμερα κατόρθωσα να μπω στο ιστολόγιο και χάρηκα που σε συνάντησα.
Ήμουνα καθηλωμένη με ένα μικρό προβλημα στη μέση, ευτυχώς τα χέρια μου πάνε καλύτερα.
Συμφωνώ μαζί σου, τα αισθήματα,οι επιθυμίες και οι μνήμες κάνουν ένα γλυκόπικρο ποτό που... μου αρέσει.
Άντε και στην υγειά μας.
Δημοσίευση σχολίου