Ο χώρος άδειασε.
Λείπεις.
Τρεις μέρες μαρτύριο.
Η σκέψη
μπλεγμένη στα δίχτυα
της μαύρης αράχνης
υφαίνει τους φόβους.
Η λογική
σοφός καραβοκύρης
ελέγχει το νου.
Λείπεις.
Μαζί σου χάνεται
η καλοσύνη, το χαμόγελο.

Η ευγένεια πλαστή κόρη
της αμετροέπειας
κοιμάται
στην αγκαλιά
της λήθης.
Λείπεις.
Η νύφη, τραγική φιγούρα
μεταμορφώνεται
σε Άρπυα.
Πετάει τη μάσκα
δείχνει
τα ματωμένα της δόντια.
Γίνεται αρπακτικό.
Λείπεις.
Σε σκέπτομαι.

Ο πόνος
με γέμισε σοφία
τα χρόνια
μ’ έντυσαν στ' άσπρα .
Περισυλλογή.
Αυτογνωσία.
Οι λέξεις
περιττά σύμβολα
πέταξαν στ' άπειρο.
‘’Π ρ ο σ ο χ ή "
όπως στον κίνδυνο.
"Α έ ρ α "
όπως στη μάχη.
Ζωή, θάνατος .
Λέξεις
του χθες, του αύριο
του πάντα.