Έλιωσα νου και κορμί
στα γρανάζια του σήμερα
Ο αιμάτινος πολτός
έτοιμος για αναβίωση.
Σοφία Στρέζου - Πόσο φοβάμαι…
Πριν από 4 χρόνια
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
BLOGS ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ
-
-
Δάκρυα!Πριν από 6 χρόνια
-
Λόγος ζωήςΠριν από 6 χρόνια
-
Into the Forest (2015)Πριν από 9 χρόνια
-
-
άνοιξηΠριν από 11 χρόνια
-
Γλυκό παράπονο μουΠριν από 11 χρόνια
-
ΜάγισσεςΠριν από 12 χρόνια
-
-
Αρχειοθήκη ιστολογίου
- Δεκεμβρίου (1)
- Οκτωβρίου (2)
- Σεπτεμβρίου (3)
- Ιουνίου (2)
- Μαΐου (2)
- Μαρτίου (2)
- Φεβρουαρίου (1)
- Ιανουαρίου (3)
- Δεκεμβρίου (3)
4 σχόλια:
Λίγο σκληρή η εικόνα...αλλά υπάρχει μια δόση αισιοδοξίας.Και αυτό μου αρέσει.
Λοιπόν αν το έγραφα για μένα στο τέλος αντί για τη λέξη 'αναβίωση" θα έβαζα "αντιβίωση".
Αν κάτσεις να το σκεφτείς έχει το δικό του νόημα...
Καλημέρα Μελίτα και καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι
...και πονάμε και ματώνουμε, μα συνεχίζουμε και παλεύουμε κι αυτό σημαίνει οτι είμαστε ζωντανοί..
καλησπέρα Μελίτα
κρύβει μέσα του μια δύναμη !!
Ρένα μου, με ξέρεις πολύ καλά, προσπαθώ κάθε φορά να κάνω ασκήσεις αναπνοής...
Μαρία μου, εκείνη την εποχή ούτε αντιβιωτικό δεν με έσωζε.
Δέσποινα, χαίρομαι που σε βρίσκω στο σπιτικό μου.
Σμφωνώ μαζί σου, παλεύω ίσον είμαι ζωντανή.
Χρόνια πολλά έτσι επιβιώνω.
Να είσαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου