Μαντάλωσα τη βαριά πόρτα της μοναξιάς.
Αυτόματα όλα ησύχασαν.
Αχός δεν ακούγεται.
Μήτε τα τσαπίσματα
των καταδίκων στο βουνό
φτάνουν στ΄ αυτιά μου.
Ξαπλωμένη στ΄ ανάκλιντρό μου
στο υπερώο της ζωής
- κουρασμένη θεατής-
ερωτοτροπώ με μια αχτίνα ήλιου
που ξεστρατισμένη μέσα από τα φυλλώματα
με χαϊδεύει ηδονικά.
Μία ακούσια μέθη στα όρια της παραφροσύνης
ασφυκτικά με περικυκλώνει.
Κι εγώ, με μόνη παρέα τις φωνές του νου
ταξίδια κάνω ονειρικά.
Διαδικασία οδυνηρή
αγαπημένους ανθρώπους ζωντανεύει
και… οι μνήμες του κορμιού ξυπνούν…
Πόσο πονάω
πίσω από τη βαριά πόρτα…
Από την ποιητική συλλογή "Αισχρόν το γήρας"
Υπόσχεση Υπόσχεση
Πριν από 3 μήνες
4 σχόλια:
Επιτέλους!!!Σε ξαναδιαβάζουμε. Καιρός ήτανε. Δεν ξέρω αν υπάρχει Μοναξιά που να δίνει όμορφη εικόνα.
Πάντως εσύ τα κατάφερες. Εγώ σου εύχομαι τα ονειρικά ταξίδια σου που ξαναζωντανεύουν όμορφες μέρες να συνεχιστούν.
Κι εγώ, με μόνη παρέα τις φωνές του νου
ταξίδια κάνω ονειρικά.
κι εγώ !!!! για να κυλάν οι μέρες !!!
καλημέρα Μελίτα μου ..χαίρομαι που είσαι πάλι εδώ !!!
Καλό φθινόπωρο εύχομαι !!!
πολλά φιλιά !!!!
Με δική μας επιλογή τελικά την κλείνουμε την πόρτα
Εμεις ειμαστε εκεινες που θελουμε να μεινουμε μονες
Τουλαχιστον προσωπικά αυτό καταλαβα πια...
Καλησπέρα Μελίτα μου
- Ρένα μου βλέπεις πως ακολούθησα τη συμβουλή σου, ξέρεις εσύ...
- Δέσποινα χαίρομαι και εγώ που ξαναγύρησα μετά από ένα ονειρικό ταξίδι στο νου όπου και χάθηκα... Ευχές και από εμένα για ένα χαμογελαστό φθινόπωρο. Φιλάκια
- Μαράκι μου αυτό που εσύ το κατάλαβες τόσο νέα, εγώ γέρασα για να τα καταφέρω...
Ελπίζω σε μια συνάντησή μας.
Μια μεγάλη αγκαλιά με φιλιά.
Δημοσίευση σχολίου