26 Φεβρουαρίου 2010

Έλιωσα νου και κορμί
στα γρανάζια του σήμερα
Ο αιμάτινος πολτός
έτοιμος για αναβίωση.

4 σχόλια:

Ρένα είπε...

Λίγο σκληρή η εικόνα...αλλά υπάρχει μια δόση αισιοδοξίας.Και αυτό μου αρέσει.

Μαρια Νικολαου είπε...

Λοιπόν αν το έγραφα για μένα στο τέλος αντί για τη λέξη 'αναβίωση" θα έβαζα "αντιβίωση".
Αν κάτσεις να το σκεφτείς έχει το δικό του νόημα...

Καλημέρα Μελίτα και καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

...και πονάμε και ματώνουμε, μα συνεχίζουμε και παλεύουμε κι αυτό σημαίνει οτι είμαστε ζωντανοί..
καλησπέρα Μελίτα
κρύβει μέσα του μια δύναμη !!

ΜΕΛΙΤΑ είπε...

Ρένα μου, με ξέρεις πολύ καλά, προσπαθώ κάθε φορά να κάνω ασκήσεις αναπνοής...


Μαρία μου, εκείνη την εποχή ούτε αντιβιωτικό δεν με έσωζε.


Δέσποινα, χαίρομαι που σε βρίσκω στο σπιτικό μου.
Σμφωνώ μαζί σου, παλεύω ίσον είμαι ζωντανή.
Χρόνια πολλά έτσι επιβιώνω.
Να είσαι καλά.